به گزارش خبرنگار مهر، برخی از والدین از فقدان تمركز حواس و ضعف درسی كودك صحبت می كنند، آنان علت این فعالیت بیش از اندازه را نمی دانند و مرتب فرزندشان را مورد سرزنش قرار می دهند. این كودكان بعضا مورد انتقاد و تنبیه بسیار زیاد قرار می گیرند. عده‌ای از پدر و مادرها كنترل خود را از دست می دهند و این كودكان را به شدت كتك می زنند یا آنها را تهدید می كنند.زهرا علی آبادی روانشناس معتقد است کم توجهی یکی از شایعترین اختلالات روانپزشکی کودک و نوجوان است که این بیماری در سه حوزه قضاوت دیده می شود.
وی تحرک خیلی زیاد، پرحرفی، پرسر و صدا بودن، دائم دویدن، یکجا بند نبودن، بازی های پرسر و صدا را از علائم پرتحرکی بیان کرد و افزود: بی فکر عمل کردن، در نوبت قرار نگرفتن، صحبت دیگران را قطع کردن هم از علائم تکانش گری کودکان بیش فعال است.
وی با اشاره به اینکه حواس پرتی، فراموش کاری، رویگردانی از فعالیت فکری، جاگذاشتن وسایل در مدرسه، بی توجهی به جزئیات از علائم بی دقتی و بی توجهی کودکان است خاطرنشان کرد: این اختلالات به سه دسته خفیف، متوسط و شدید تقسیم می شود.
علی آبادی با بیان اینکه بیشترین تاثیر اختلال بیش فعالی علل ژنتیکی است گفت: علائم این بیماری باید قبل از هفت سالگی درکودک دیده شود و این علائم باید حداقل شش ماه دوام داشته باشد و اینکه حداقل کودک در دو موقعیت مختلف این علائم را از خود بروز دهد.
كودك بیش فعال احساس خطر نمی كند
این روانشناس می گوید: كودكان بیش فعال در مورد كارها و اشیائی كه به طور طبیعی باید در برابر آنها احساس خطر كنند، خطری احساس نمی‌كنند؛ و اختلالات سلوك در این كودكان بعضا دیده می شود؛ مثلا بعضی از آنان رفتارهای پرخاشگرانه دارند یا برای آسیب رساندن به دیگران آنان را تهدید می كنند.
وی افزود: بعضی دیگر از افراد بیش فعال در اعمالی چون سرقت و تقلب و به طور كلی كارهایی كه تخلف از قوانین و مقررات محسوب می شود شركت می كنند و همچنین گرایش به دروغگویی در آنان بسیار بالاست و اغلب دروغ می گویند.
وی با اشاره اینکه بعضی از آنان تمایل به ارتباط با كودكان و نوجوانان بزرگتر از خود دارند گفت: آنها اغلب دوستانی بزرگتر از خود انتخاب می كنند و از مصاحبت با نوجوانان لذت می برند.
عملكرد اجتماعی و تحصیلی كودك كاهش می یابد
یکی از شهروندان اراکی می گوید فرزندش بیش فعال است طوریكه دچار نقص توجه است و در تحصیل با مشكل مواجه است.
زهرا حسینی می افزاید: دامنه توجه در فرزندش بسیار محدود است و به همین علت نمی توانند تمركز لازم را حین درس خواندن داشته باشند.
احسان جودکی یکی دیگر از شهروندان اراکی معتقد است که فرزندش به جزئیات مسائل توجهی ندارد و حتی در بازی ها نیز با دشواری روبه رو می شود و در ارتباط با بچه های دیگر مشكل پیدا می كنند.
یکی از پزشکان نیز معتقد است که كودكان بیش فعال از لحاظ اجتماعی، تاثیر مثبتی بر دیگران نمی گذارند و مرتب مورد انتقاد قرار می گیرند و به دلیل دقت پایین، اغلب دچار اشتباه می شوند و انتقاد دیگران را نسبت به خود برمی‌انگیزانند.
دکتر محمود عزیزی می گوید: والدین باید اختلال را زود تشخیص داده و کودک را به روانپزشک متخصص ارجاع دهند.
وی با اشاره به آمارها شیوع سه تا پنج درصدی را برای این اختلال عنوان کرد و افزود: گاهی اوقات درمورد پسران دوران دبستان حتی شیوع ۱۰ تا ۱۲ درصدی هم عنوان می شود.
وی خاطرنشان کرد: معمولا علائم پرتحرکی در سنین پایین تری مهم تشخیص داده می شود و این امکان وجود دارد که کودک روز به روز بهتر شده و زمانی که بزرگتر می شود این علائم بیشتر به صورت یک نوع بی قراری درونی دیده شود.
اگر بیمار درمان نشود، احتمال افت شدید تحصیلی وجود دارد
دکتر عزیزی افزود: اگر درمان مناسبی انجام نشود بیماری عوارض خاص خود را ادامه می دهد و ممکن است افت تحصیلی شدید برای آینده کودک اتفاق افتد، علیرغم اینکه خیلی از این بچه ها عقل و هوش خیلی خوبی دارند.
وی در توصیه دیگری به خانواده ها گفت: والدین به هنگام بروز علائم مثل لجبازی و... کودکان خود را مورد توبیخ و تنبیه قرار ندهند چرا که سرزنش هایی که اتفاق می افتد ممکن است روی اعتماد به نفس بجه ها اثرات سویی بگذارد.
وی همچنین یادآور شد: والدین بهتر است روش های مدیریت رفتاری را که روش های خاصی هستند تحت نظارت متخصصان فراگرفته و در خانه اعمال کنند.
والدین با تغییر نگرش و افکار خود نسبت به رفتار کودک، آموزش گوش دادن و صحبت کردن صحیح، توجه مثبت به کودک نشان دادن، آموزش نحوه انجام درست فعالیت ها، تشویق و تنبیه به موقع و توجه به رژیم غذایی و مصرف داروها می توان نقش موثری را در بهبود بیش فعالی کودکان خود داشته باشند.
بزرگ کردن هر کودکی به آموزش والدین نیاز دارد؛ اما کودک بیش فعال نیروی ویژه ای را می طلبد. اگر به عنوان والدین کودک، نقش خود را به خوبی در مقابل همه کسانی که در درمان کودک شرکت دارند – مانند معلمان، پزشک، روانشناس و حتی سایر اعضای خانواده – ایفا کنید، مهمترین و بهترین مدافع کودک هستید. نتیجه این حمایت ها و آموزش ها این است که می توانید به کودک بیش فعال خود کمک کنید تا به سوی موفقیت گام بردارد.
نظر شما